توجه ویژه امام صادق(ع) به سیاست و امور جامعه/ عصر شکوفایی معارف اهل بیت(ع)

به گزارش خبرنگار مهر،‌ مرحوم کلینی در کتاب اصول کافی از هشام بن سالم نقل کرده است «همین که پاسی از شب می‌گذشت امام صادق (ع) انبانی ازنان و گوشت و پول فراهم می‌آوردو آن را بر دوش می‌گرفت و به سوی خانه نیازمندان مدینه رهسپار شده و آن‌ها را در می‌انشان، تقسیم می‌کرد. آنان نیز تا هنگامی که امام صادق (ع) از دنیا رفت و این کار متوقف شد او را نمی‌شناختند، آن هنگام بود که دانستند شخصی که شبانه به یاریشان می‌شتافت امام صادق (ع) بوده است»

اسم آن حضرت جعفر، ملقب به صادق، کنیه ایشان ابوعبدالله، نام پدرشان امام محمد باقر (ع) و نام مادرشان فاطمه (ام فروه) دختر قاسم بن محمد بن ابی‌بکر است، آن حضرت در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری در مدینه منوره چشم به جهان گشود و در این 65 سال عمر شریفشان، 34 سال را به امامت پرداختند و در پایان در 25 شوال سال 148 هجری توسط منصور دوانیقی بوسیله زهر به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شدند.

عصر شکوفایی معارف اهل بیت(ع) را می‌توان به دوران سی  و چهار ساله امامت امام صادق (ع) اختصاص داد. آن حضرت با توجه به نیاز جامعه آن زمان و آماده بودن زمینه اجتماعی، با ایجاد یک حوزه وسیع علمی ودینی، به تربیت شاگردان بسیاری در زمینه‌های مختلف علمی و مذهبی پرداختند.

تعداد شاگردان امام صادق(ع) به 12هزار نفر می‌رسد که چهار هزار نفراز آنها از شاگردان معروف آن حضرت هستند. آن حضرت با شرکت در مناظرات و مباحثات علمی و مذهبی علاوه بر آشکار ساختن چهره راستین اسلام و فقه آل محمد، شبهات دروغ سازان و نیرنگ بازان اموی و عباسی را نیز پاسخ می‌گفت و توطئه‌های آنان را باطل می‌کرد.

امام صادق(ع) مصداق روشن انسان کامل و نمونه عالی گذشت و خیرخواهی بود و مکتب ایشان مکتب امامت، خلافت الهی و هدایت انسان هاست و در عرصه سیاست نیز حضوری گسترده داشتند و مبارزات سیاسی خود را باتکیه بر امامت و رهبری اهل بیت آغاز کردند.

امام جعفر صادق (ع) احیاگر آیین رسول گرامی اسلام و مذهب شیعه است که از این رو شیعه اثنی‌عشری خود را مفتخر به لقب مذهب جعفری می‌داند.

توجه ویژه امام صادق(ع) به امور جامعه

نایب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار مهر، تربیت امام صادق(ع) را ثمره در کنار دو معلم معصوم، دانست و گفت: امام صادق (ع) قسمتی از عمر خود را در کنار امام سجاد (ع) و پدر بزرگوارشان امام محمد باقر (ع) سپری کرد.

حجت الاسلام سید جلال رضوی مهر افزود: امام صادق (ع) از نظرعلمی و معنوی دارای مقامی والا و ارزشمند بودند. ابن حجر (دانشمند اهل سنت) در کتاب صواعق در این باره می‌گوید: «او، آن قدر مباحث فقهی را در جهان عرضه کرده که قبل و بعد او سابقه ندارد»

وی با بیان اینکه علم امام صادق(ع)، شرافت به همه مسائل دانش بشری دارد، افزود: بعد معنوی و عبادی، شجاعت و صلابت امام صادق (ع) زبان گویایی از شخصیت ایشان است.

استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: روزی، مردی به نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: پسر عموی ایشان، به آن حضرت ناسزا گفته و در این راه از چیزی فرو گذار نکرده است. امام با شنیدن این سخن از جای برخاسته ودو رکعت نماز گزاردند و آن‌گاه چنین دعا کردند: «خداوندا، من حق خود را بر او بخشیدم، جود و کرم تو از من بیشتر است او را ببخش و گفتار و کردارش را بر او مگیر» و پیوسته آن فرد را دعا می‌کردند.

وی امام صادق (ع) را بهترین انسان به جهت درجه تکاملی و بهترین هدیه در مهرورزی به انسان‌ها دانست و یادآورشد: شب زنده داری آن حضرت زبان زد خاص و عام بود و همواره از جد بزرگشان امیرالمومنین (ع) یاد می‌کردند.

حجت الاسلام رضوی بابیان اینکه امام صادق (ع) در مقابل مکتب خود ساختگی دشمن، یکه و تنها مقاومت نمود، خاطرنشان کرد: آن حضرت حقیقت همه ادیان را به این مطلب سفارش کرد که حقیقت بندگی توحید محوری است و توحید محوری از کلام وحی قرآن سرچشمه می‌گیرد.

مکتب جعفری پایه گذار مذهب شیعه

وی با اشاره به اینکه همه دانش بشری بر 4 محور مبتنی است، عنوان کرد: معرفت خدا، معرفت به هدف خداوند به خلقت، معرفت به حقیقت بندگی، معرفت به عوامل به خروج انسان از ایمان از عوامل دانش بشری است.

نایب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم اظهار داشت: گاهی امام صادق(ع) مکتب درس آموزی، کسب روزی حلال بود زیرا آن حضرت خود پیوسته کار و تلاش می‌کردند و به دیگران نیزسفارش می‌نمودند و نمی‌خواستند که فردی در جامعه از کوشش برای کسب روزی حلال، باز ماند. ایشان کار و تلاش برای کسب روزی را وسیله حفظ آبرو تلقی کرده و می‌فرمودند: «آدمی باید در پیِ کسب و کار برای حفظ آبروی خود باشد»

وی بیان کرد: امام صادق (ع) دادرسی به نیازمندان و توجه به مددجویان، اهتمام همسایگان، توجه به وضعیت جامعه را جزو وظایف خود می‌دانستند.

حجت الاسلام رضوی اظهار داشت: دوران امامت امام صادق (ع) نسبت به ائمه دیگر بیشتر (34 سال) بود که این مدت، زمان بسیار خوبی بود تا ایشان در ادامه فعالیت‌های پدر بزرگوارشان و در پرتو فرصت به وجود آمده، با توجه به نیاز جامعه آن روز و افزایش سطح علمی مسلمانان، نسبت به عصر امامان قبلی، بتوانند علم خود را ظاهر ساخته و با آشکار ساختن حقیقت، ریشه گرایش‌ها و مذاهب باطل را بخشکانند.

وی افزود: امام صادق (ع) با اشارات و راهنمایی سعادت بخش خود، مذهب جعفری را که‌‌ همان کتاب خدا است از دیگر خرقه‌ها ممتاز ساخت.

...........................
فریده اریس